| |
KARUZELA Z MADONNAMI
|
|
| |
|
|
| |
Recital Krystyny Lisowskiej |
|
| |
z piosenkami z repertuaru Ewy Demarczyk |
|
| |
i wierszami Andrzeja Zawiślaka |
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
Winterthur 24.09.2005 |
|
| |
Berno 10.11.2007 |
|
|
|
|
| |
|
|
| |
 |
|
| |
Motto recitalu Krystyny Lisowskiej - cytat z wiersza Mirona Białoszewskiego - to motyw zabawy,
zabawy podmiejskiej, której symbolem jest wirująca karuzela.
Poetyckie wirujące obrazy, to też pozostałe dziesięć piosenek,
które Krystyna Lisowska przy akompaniamencie Krystyny Szeligi przedstawiła
w „Teatro Panoptikum” w Winterthurze.
Poezja i śpiew to od młodzieńczych lat pasja Krystyny Lisowskiej.
Komponując sama muzykę do tekstów znanych autorów,
jak Kazimiera Iłłakowiczówna („Wszystko, co będę miała”),
czy Jerzego Harasymowicza („Żony poetów”), odniosła wiele sukcesów
estradowych w Polsce i w Szwajcarii. Zdobyła m.in. nagrodę Festiwalu Piosenki
Studenckiej w Krakowie w 1978 r oraz wyróżnienie na Spotkaniach Zamkowych
„Śpiewajmy Poezję” w Olsztynie, w 1979 r. |
|
|
|
|
|
| |
|
|
| |
 |
|
| |
Ten wiersz jest żyłką słoneczną na ścianie
Jak fotografia wszystkich wiosen.
Kantyczki deszczu wam przyniosę -
wyblakłe nutki w nieba dzwon
jak wody wiatrem oddychanie.
Tańczą panowie niewidzialni
„na moście w Awinion".
|
|
|
|
 |
|
| |
A przecież wszystko - tam zostało!
Nawet ta cisza trwa wrześniowa...
Więc może byśmy tak, najmilszy,
Wpadli na dzień do Tomaszowa?...
|
|
| |
 |
|
|
| |
|
|
| |
| |
| |
Z repertuaru Demarczyk wybrała Krystyna Lisowska jedenaście refleksyjnych piosenek,
z których każda miała inny klimat. Nie zabrakło więc takich piosenek, jak
„Grande Valse Brillante”, „Tomaszów”, czy „Groszki i róże”.
Wokalistka zaśpiewała je wspaniale, znakomicie oddając tekst i nastrój muzyki -
świadczyły o tym nie tylko rzęsiste oklaski, jakimi została nagrodzona
solistka, ale też i wielokrotne bisowanie.
Duża w tym zasługa Krystyny Szeligi, pianistki, absolwentki Akademii Muzycznej w Gdańsku,
pedagoga. Od lat uprawia ona muzykę poważną i jazz. Jej akompaniament i znakomita,
bez zbytniej emfazy aranżacja, subtelnie współgrała z głosem interpretatorki. |
|
|
|
 |
|
|
| |
 |
|
| |
Wszystko co mam
To kilka pragnień
Jak w labiryncie snów skryty skarb
Wszystko co wam
Darować mogę
To w akwareli cień kilku barw
(Zawiślak, „Akwarela”)
|
|
|
|
 |
|
| |
Odkryj moje sny, ląd nieznany,
Tęczą marzeń twych malowany.
Za widnokrąg płyń wyobraźni.
Bądź snem moim, gdy przy mnie zaśniesz”
(Zawiślak; „Czas fantazji”)
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
 |
|
| |
Recitalowi Krystyny Lisowskiej towarzyszyły cztery wiersze Andrzeja Zawiślaka, poety
mieszkającego od lat w niemieckim Freiburgu, recytowane przez Andrzeja Tarana oraz
Andrzeja Bandomira. Stanowiły one znakomite dopełnienie wieczoru i owiały
słuchaczy mgłą romantycznej nostalgii. |
|
|
|
 |
|
|
| |
| |
Wystąpili: K.Lisowska, K.Szeliga, A.Bandomir, A.Taran, Wprowadzenie: T.Krukowska |
|
|
|
| |
|
|
| |
| |
 |
| |
Prowadzenie
Akompaniament
Dźwięk
Zdjęcia |
|
|
|
| |
T.Krukowska
K.Szeliga
P.Lisowski
J.Madoń
|
|
|
|
 |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
